Żyto — zapomniane i niedoceniane zboże
Żyto jest jednym z zapomnianych i niedocenianych zbóż. Jest jednak tak pożyteczne, że nie powinniśmy przeoczyć jego bogatych właściwości zdrowotnych, jak również wyśmienitego smaku chleba żytniego.
Choroby takie jak złogi tłuszczowe w naczyniach krwionośnych czy osady wapienne (skleroza) w mniejszych tętnicach – oraz wynikająca z tego utrata sprężystości połączona z wysokim ciśnieniem – wpływają na system naczyń wieńcowych. Bardzo często arterioskleroza, jest przyczyna zaburzeń widzenia i stopniowo pogarszającego się wzroku. Może także spowodować niesprawność nóg, wylewy i udary.
Żyto
Żyto to ziarno o wysokiej zawartości węglowodanów i substancji azotowych
Naturalnym lekarstwem na wszystkie te dolegliwości jest żyto w postaci chleba. Zboże to w swojej pełnoziarnistej formie, mielone na zimno na kamieniach, z nienaruszonymi otrębami i zarodkami, ma zdolność do zmniejszania, a nawet całkowitego eliminowania osadów wapiennych i zwapnionych płytek miażdżycowych w naczyniach krwionośnych. Żyto posiada również moc pobudzania osób cierpiących na anemię, jak też odbudowywania całego systemu trawiennego. Jest to możliwe dzięki jego wysokiej zawartości węglowodanów i substancji azotowych.
Żyto — właściwości zdrowotne
Żyto wpływa zdrowotnie na wątrobę, woreczek żółciowy i śledzionę-trzustkę, usuwa wilgoć, nadmiar wody w organizmie oraz zastój wątroby, zwiększa siłę i odporność, wspomaga proces budowy tkanki mięśniowej, oczyszcza i odblokowuje naczynia krwionośne, bierze udział w budowie włosów, wzmacnia strukturę paznokci, włosów i kości.
Żyto zawiera fluor, który wzmacnia szkliwo zębów. Można je spożywać w postaci surowej, w formie kiełków lub płatków. Żyto jest bardzo twardym zbożem i idealnie nadaje się do przygotowywania wypieków na zakwasie, który do jego naturalnej goryczy dodaje smaku kwaśnego. Dzięki czemu żyto staje się jeszcze skuteczniejsze w leczeniu wątroby.
Owies – właściwości zdrowotne
Charakteryzuje się słodkim i delikatnie gorzkawym smakiem, działa kojąco, leczy układ nerwowy i rozrodczy, wzmacnia śledzionę-trzustkę, usuwa cholesterol z przewodu pokarmowego i naczyń krwionośnych, wzmacnia mięsień sercowy. Może być stosowany w przypadku dyzenterii, cukrzycy, zapalenia wątroby, wycieńczenia nerwowego, zaburzeń sprawności seksualnej, niestrawności lub opuchlizny, łącznie ze wzdęciami brzucha. Ponieważ owies jest jednym z najbogatszych w krzem pokarmów, wspiera regenerację układu kostnego i tkanki łącznej. Zawiera również fosfor, niezbędny do prawidłowego rozwoju mózgu i nerwów. Może być używany jako okład przy swędzeniu, stosowany do mycia twarzy, uzdrawia i upiększa skórę.
Owies
Wywar z owsa – przygotowanie i zalety
Regularnie wypijany wywar z owsa działa jak wewnętrzny środek bakteriobójczy, wzmacniając odporność i zapobiegając chorobom zakaźnym. Wywar i owsianka nadają się doskonale dla ludzi słabych i osób z niedoborami. Wywar owsiany przygotowuje się następująco: należy wsypać dwie łyżki stołowe kaszy lub płatków owsianych do litra wody i gotować na wolnym ogniu przez 30 minut (dłuższe gotowanie, do 2 godzin, zwiększa gęstość oraz wartość odżywczą wywaru). Odcedzić lub wypić bez przecedzania, na ciepło lub po wystudzeniu. Owies w każdej postaci: owsianki, śruty owsianej lub owsa pełnoziarnistego sprawdza się także w profilaktyce infekcji i chorób zakaźnych, przede wszystkim u dzieci.
Owies może być stosowany również do przygotowywania zup, puddingów, chlebów, spodów do ciast, kruszonek i deserów.